Όχι βολικό, απλώς κανονικό!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Πέρασε μια αγωνιστική στην οποία μέχρι και μία εβδομάδα πριν τη διεξαγωγή της, δεν γνωρίζαμε ποιος θα παίξει με ποιον.
Είμαστε σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο κάθε ανακατωσούρα του, κάθε αφορμή για αναστάτωση δηλαδή, αξιοποιείται ανάλογα με τα "καλά και τα συμφέροντα".

Όχι με το σωστό ή το δίκαιο, αλλά με το βολικό. Πώς μας εξυπηρετεί το πρόγραμμα; Με βάση αυτό αποφασίζουμε. Ή έστω προτείνουμε. Ή τουλάχιστον επικοινωνούμε. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν φημίζεται δα για την οργάνωσή του. Ούτε για πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων και τη διάθεσή του για να γίνει είτε αυτό που προβλέπει ο κανονισμός είτε αυτό που "προβλέπει" η ηθική του. Είτε, έστω αυτό, η οπτική ματιά του καθενός για το προϊόν...

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, λοιπόν, ήρθε την προηγούμενη Κυριακή (13/1) ο Αστέρας να δείξει ότι υπάρχουν ακόμη μυαλά που λειτουργούν με ποδοσφαιρική λογική. Αυτονόητη σε ποδοσφαιρικούς πολιτισμούς, αλλά δυσεύρετη στα μέρη μας.

Ο οργανισμός Αστέρας βρέθηκε την Κυριακή που πέρασε μπροστά σε μια δυσλειτουργία που προκλήθηκε από φυσικά φαινόμενα. Ωρες πριν από το ματς για το οποίο μιλούσε εδώ και καιρό - και όχι απλώς τις τελευταίες ημέρες - μια ολόκληρη ποδοσφαιρική κοινότητά, το γήπεδο που θα το φιλοξενούσε, το γήπεδό του δηλαδή, είχε γεμίσει με χιόνι.

Δέκα πόντους, περίπου 500 κυβικά χιόνι με απλά μαθηματικά. Το ζήτημα δεν ήταν μόνο πώς θα βγει αυτό το χιόνι από τον αγωνιστικό χώρο. Αλλά και πού θα πάει. Έμοιαζε, όπως ξημέρωσε η ημέρα του αγώνα, αδύνατο να βρεθεί τρόπος και για τα δύο. Βρέθηκε!

Διότι στις 8 το πρωί, καμιά εικοσαριά πήγαν για να ξεκινήσουν τον εκχιονισμό. Οι είκοσι κατά τις 11 έγιναν 30, γιατί το πράγμα δεν έμοιαζε απλώς δύσκολο, αλλά αποδείχθηκε και πως ήταν. Στη συνέχεια έγιναν 40. Στο τέλος, ολόκληρος ο Αστέρας. Όλοι έβαζαν ένα χεράκι, για να παρουσιαστεί πια ένας αγωνιστικός χώρος, επιπέδου ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Γιατί όλα αυτά; Χωρίς φανερό κέρδος για τον Αστέρα. Το ματς θα μπορούσε να γίνει και ένα 24ωρο μετά, ίσως και καλύτερα για τον ίδιο αφού θα ήταν στην έδρα του. Χωρίς κάποιο συμφέρον. Χωρίς κάτι βολικό. Χωρίς καν κάποια προβολή, αφού το θέμα δεν ήταν ο Αστέρας, αλλά ο αντίπαλος που θα έπαιζε, όπως πολλοί έλεγαν, το μισό πρωτάθλημα στην Τρίπολη.

Το έκανε απλώς και μόνο γιατί αυτό ήταν το κανονικό. Το χρέος του, αν θέλετε, προς τη λειτουργία του του πρωταθλήματος, άρα κατ' επέκταση και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μόνο που στο ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, όμως, το κανονικό, είναι και το πιο δύσκολο.

Σε μια εποχή που γήπεδα έχουν ακόμη χιόνια σε αγωνιστικούς χώρους, αν και έχει καμιά εβδομάδα να χιονίσει, ο Αστέρας καθάρισε τον αγωνιστικό του χώρο σε λιγότερο από 24ωρο. Κάνοντας τι; Αφήνοντας απείραχτη την κανονικότητα της διοργάνωσης. Σιγά τα ωά, που λένε. Άντε, τότε, να δούμε για πόσο θα παραμείνει κανονικότητα...